ေခ်ာ့ကလက္ ခ်ိဳခ်ိဳ

ေခ်ာ့ကလက္ ခ်ိဳခ်ိဳ

အရွင္ဥာဏိကာဘိ၀ံသ

(ကာလီဖုုိးနီးယားတကၠသုုိလ္)

ဗုုဒၶအဘိဓမၼာကုုိသင္ယူစဥ္က ကာယမုုဒုုတာ (ကုုိယ္ရဲ့ႏူးညံ့ျခင္း)၊ စိတၱမုုဒုုတာ(စိတ္ရဲ့ႏူးည့ံျခင္း) ဆုုိတဲ့ ေစတသိက္ေတြရဲ့ နာမည္နဲ႔ သူတုုိ႔ရဲ့သေဘာတရားမ်ားကုုိ မွတ္သားရတယ္။ စာေမးပြဲေျဖဆုုိႏုုိင္ဖိုု႔ စာထဲ မွာပါတဲ့အဓိပၺါယ္မ်ားကုုိ ႀကိဳးစားၿပီးေလ့လာမွတ္သားခဲ့ေပမယ့္ သူတုုိ႔ရဲ့သေဘာသဘာ၀ဆုုိက္ေအာင္ ေတာ့ နားမလည္ႏုုိင္ခဲ့ပါဘူး။ စာေမးပြဲကိစၥေတြၿပီးဆုုံးလုုိ႔ တရားရွဳမွတ္ပြားမ်ားတဲ့အလုုပ္ကုုိ အခ်ိန္ေပး ၿပီးလုုပ္ျဖစ္ကာမွ ဒီကာယမုုဒုုတာ၊ စိတၱမုုဒုုတာတုုိ႔ရဲ့ သေဘာတရားကုုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ နားလည္သေဘာ ေပါက္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီသေဘာတရားေတြ ကုုိယ့္ကုုိယ္မွာ ထင္ထင္ရွားရွားျဖစ္ေနခုုိက္မွာ စိတ္ဓာတ္ေတြ သိမ္ေမြ႔နူူညံ့ေန တာ။ နာက်င္မႈေတြ လုုံး၀မရွိေတာ့တာ၊ ဒါတင္မက ထိသမွ် ကုုိင္သမွ် အရာအားလုုံးဟာလည္း ေပ်ာ့ ေပ်ာင္း ႏူးညံ့ျဖစ္ေနတာကုုိ အမွတ္ထားမိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစလုုိ႔ ေနာက္ပုုိ္င္းမွာလည္း ခႏၶာကုုိယ္ မွာ နာ က်င္မႈတစ္ခုုခုုျဖစ္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကုုိယ့္ခႏၶာကုုိယ္ကုုိ ႏူးညံ့လာေအာင္ စူးစုုိက္လုုိက္ရင္ နာက်င္မႈ ေတြ အတန္အသင့္ သက္သာသြားတတ္ပါတယ္။

တခါခါမွာေတာ့လည္း မထင္မွတ္တဲ့အေၾကာင္းေလးတစ္ခုုကေန စိတ္ကုုိၾကည္ႏူးမႈျဖစ္တတ္ပါေသး တယ္။ ဒီၾကည္ႏူးကုုိ ျပန္လည္စဥ္းစားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကုုိယ္နဲ႔စိတ္မွာ ႏူးညံ့တဲ့သေဘာတရား ထင္ထင္ ရွားရွားေပၚလာတတ္တာမ်ိဳးကုုိလည္း ခုုေနာက္ပုုိင္းမွာ ေတြ႔လာရတယ္။ ၾကည္ႏူးမႈျဖစ္ရလုုိ႔ နူးညံ့စိတ္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေလးတစ္ခုုကုုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

ေကာ္စကုုိေစ်းဆုုိင္ႀကီးကုုိေရာက္ခုုိက္ ေက်ာင္းေရာက္လာတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကုုိေပးဖုုိ႔ဆုုိၿပီး ေခ်ာ ကလက္၀ယ္ဖုုိ႔ ေခ်ာကလက္ထားတဲ့ေနရာကုုိ ရွာျဖစ္တယ္။ မၾကာမီကပဲ ကေလးတစ္ဦးကုုိ ကေလး အမ်ားစုုက ဘယ္လုုိသၾကားလုုံးၾကိဳက္သလဲလုုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေခ်ာကလက္အျပားေလးေတြကုုိ အႀကိဳက္မ်ားတယ္ေျပာလုုိ႔ သူကေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေျပာတဲ့ေခ်ာကလက္အျပားေလးေတြကုုိ ဆုုိင္မွာရွာခဲ့တာ။ ေခ်ာ့ကလက္တန္းကုုိ ေရာက္သြားေတာ့ ကုုိယ့္အရင္ေရာက္ႏွင့္ၿပီး ေခ်ာကလက္ ေရြးေနတဲ့ အဖုုိးအဖြားစုုံတြဲကုုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းမွာပဲ အဖုုိးအဖြားစုုံတြဲရဲ့ ၿပဳံးရႊင္တဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ေဖာ္ေရြတဲ့အမူအယာက သိသိသာသာကုုိပဲ အမွတ္ျပဳစရာျဖစ္မိပါတယ္။

သူတုုိ႔နားကုုိယ္ေရာက္သြားေတာ့ ေရြးပါ ေရြးပါဆုုိၿပီး သူတုုိ႔ေဘးက ေစ်း၀ယ္လွည္းကုုိ အသာေရႊ့ေပး ပါတယ္။ သူတုုိ႔ေဘးနားမွာ ေခ်ာကလက္ေရြးေနတဲ့ကုုိယ့္ကုုိ ေခ်ာကလက္ႀကဳိတ္လားလုုိ႔ အဖြားအုုိက ေမးပါတယ္။ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုုဟာကေတာ့ ကိုုယ္တုုိင္စားဖုုိ႔ ရွာေနတာ မဟုုတ္ဘူး။ ကေလး ေတြအတြက္ပါလိုု႔ သူ႔ကုုိေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဖြားက ကေလးေတြရွိလားလုုိ႔ ေမးပါတယ္။ ရွိတာ ေပါ့၊ အမ်ားႀကီးပဲလုိ႔ေျပာလုုိက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားတဲ့အမူအယာကုုိ ျမင္လုုိက္ရပါ တယ္။

ၿပီးေတာ့ သူ႔ခင္ပြန္းအဖုုိးအုုိဖက္ကုုိ “ကဲက်မ မေျပာဘူးလား၊ တခ်ိဳ႔ရဟန္းေတြက မိန္းမယူတယ္။ သားသမီးေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္” ဆုုိၿပီး လွည့္ေျပာပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဖုုိးအုုိက “မင္းဟာက ေသခ်ာေမးပါဦးကြာ။ သူ႔မွာ ကေလးေတြရွိတယ္ဆုုိတာက ေမြးစားတဲ့ကေလးေတြလည္း ျဖစ္ႏုုိင္တာ ပဲ”လုုိ႔ အဖြားအုုိကုုိ ေျပာပါတယ္။ သူတုုိ႔စကားသံကုုိနားေထာင္ၿပီး သူတုုိ႔နဲ႔ အလြန္အရင္းႏွီးႀကီး မဟုုတ္ လွတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းကုုိ သူတုုိ႔အခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးထားခဲ့တာ ရွိမယ္လုုိ႔ ခန္းမွန္းမိပါတယ္။

အဖုုိးအဖြားစုုံတြဲ အျပန္အလွန္ေျပာေနၾကတာကုုိၾကည့္ၿပီး ေဘးကေန ၿပဳံးမိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတုုိ႔ ျပႆနာကုုိ ကုုိယ္၀င္ရွင္းမွ ေျပလည္ေတာ့မယ္လုုိ႔လည္း သိလုုိက္ပါတယ္။ ဦးဇင္းမွာ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆုုိတာက ဦးဇင္းရဲ့ကေလးေတြမဟုုတ္ပါဘူး။ ဘုုန္းႀကီးေက်ာင္းဆုုိေတာ့ ေက်ာင္းကုုိ ဟုုိဟုုိဒီဒီက ကေလးေတြလာတတ္ပါတယ္။ လာတဲ့အခါ သူတုုိ႔ထဲက အခ်ိဳ႔က ဘုုန္းဘုုန္းေခ်ာကလက္ ေပးပါလုုိ႔ ေတာင္းတတ္တယ္။ အခ်ိဳ႔ေတာ့ ေက်ာင္းကုုိေရာက္လာတဲ့အခါ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ဦးမခ် တတ္ၾကဘူး။ ဒီအခါမ်ိဳးမွာ မိဘေတြက သားသားဦးခ်၊ ဘုုန္းဘုုန္းက ေခ်ာကလက္ေပးမယ္ဆုုိၿပီး စည္း ရုုံးရတာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေခ်ာကလက္တစ္ခုု ေပးလုုိက္ရင္ ကေလးေတြက လြယ္ လြယ္ကူကူ ဦးခ်တတ္ပါတယ္လုုိ႔ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းမွာ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆုုိ႔ ေျပာတာပါ။ ဦးဇင္းတုုိ႔ ေထရ၀ါဒ ရဟန္းေတာ္ ေတြက အိမ္ေထာင္မျပဳရပါဘူး။  ဒါေပမယ့္ အခ်ိဳ႔ မဟာယာနဘုုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳ ၾကတယ္လုုိ႔ သိရပါတယ္လုုိ႔ သူတုုိ႔ကုုိ တဆက္တည္း ရွင္းျပလုုိက္ပါတယ္။ ေအာ္ ဒီလုုိလား။ နားလည္ ပါၿပီ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုုိ႔ လႈိက္လႈိက္လဲွလွဲ ေျပာၾကပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ အဖြားအုုိက “ေရြးပါ။ ႀကိဳက္တဲ့ေခ်ာကလက္ေရြးပါ။ အဲဒီကေလးေတြအတြက္ ေခ်ာကလက္ဖုုိး ကုုိ သူကလွဴဒါန္းပါမယ္”လုုိ႔လည္း ေျပာပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ကုုိ ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္းနဲ႔ You are so sweet ရယ္လုုိ႔ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ အဖုုိးအုုိက “သူလည္း မင္းလုုိပဲထင္တယ္။ ကဲေျပာလုုိက္ပါဦး။ မင္းရဲ့ သၾကားလုုံးေပးပုုံေလး”လုုိ႔ အဖြားအုုိကုုိတုုိက္တြန္းပါတယ္။ ကဲ ေျပာပါဦးအဖြား။ ဘာမ်ားလည္းလုုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ “သူငယ္ငယ္က ေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း။ ေက်ာင္းမွာ စာသင္ေနစဥ္ကတည္းက မၾကာခဏဆုုိသလုုိပဲ ကေလးငယ္ေတြကုုိ သၾကားလုုံးတုုိ႔၊ ေခ်ာကလက္တုုိ႔ ေ၀ေလ့ရွိေၾကာင္း။ ခုုတုုိင္လည္း သူ႔ေျမးေတြကုုိ ေရာ၊ အျခားကေလးငယ္ေတြကုုိေရာ သၾကားလုုံးတုုိ႔ ေခ်ာကလက္တုုိ႔ ေပးေလ့ရွိေၾကာင္း။ သၾကားလုုံး တုုိ႔ ေခ်ာကလက္တုုိ႔ေပးတုုိင္း “ေျမးက အခ်ိဳႀကိဳက္တယ္။ အဖြားေျမးလုုိပဲ လူတုုိင္းက ခ်ိဳတာကုုိႀကိဳက္ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတုုိင္းအေပၚမွာ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာပါ၊ ခ်ိဳသာတဲ့စိတ္ထားပါဆုုိၿပီး Be sweet be nice and be kind to everyone” ရယ္လုုိ႔ ေျပာေလ့ရွိေၾကာင္း အဖြားကရွင္းျပပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကုုိ  အားလုုံးက ဖြားဖြားဆိြလုုိ႔ ေခၚၾကေၾကာင္းလည္း ဆက္ေျပာျပပါေသးတယ္။ အဲဒီနာ မည္နဲ႔အဖြားနဲ႔က တကယ္ကုုိလုုိက္ပါတယ္လုုိ႔ သူ႔ကုုိေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ခုုလုုိေျပာျဖစ္လိုုက္တာဟာ ယဥ္ ေက်းမႈအရ ေျပာလုုိက္ခဲ့တာ မဟုုတ္ပါဘူး။ အဖြားအုုိရဲ့ အၿပဳံးနဲ႔ ၾကင္နာမႈလႊမ္းၿခဳံထားတဲ့ မ်က္ႏွာက ဖြားဖြားဆိြဆုုိတဲ့ နာမည္နဲ႔ အလြန္မွ လုုိက္ေလ်ာညီေထြရွိလုုိ႔ ေျပာျဖစ္လုုိက္တာပါ။

“တုုိ႔ေတြဟာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ အရာႀကီးေတြကုုိ မလုုပ္ႏုုိင္ေပမယ့္ ေသးငယ္တဲ့အရာေလးေတြကုုိ ႀကီးမားတဲ့ခ်စ္ေမတၱာတရားနဲ႔ လုုပ္ႏုုိင္တယ္” လုုိ႔ မာသာထရီဇာက ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။   တကယ္ေတာ့ လည္း တခါခါမွာ အမွန္တကယ္လုုိအပ္တာဟာ ၾကီးမားခန္႔ထည္၀ါတဲ့အရာေတြကုုိ အံမခန္းလုုပ္ျပႏုုိင္ တဲ့ (Hero)  ဆုုိတဲ့ သူရဲေကာင္းႀကီးေတြ မဟုုတ္ပါဘူး။ ႀကီးမားတဲ့ ခ်စ္ေမတၱာတရားနဲ႔ သာမန္အရာ ေလးမ်ားကုုိ လုုပ္ျပၾကတဲ့ သာမန္သူေတြကုုိပါ။

လူတုုိင္းေလးစားအားက်ရတဲ့ သူရဲေကာင္းႀကီးေတြဆုုိတာ အခ်ိန္တုုိင္း ေနရာတုုိင္းမွာ ရွိႏုုိင္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ေနရာတုုိင္းမွာလည္း သူတုုိ႔ေတြရဲ့ အံ့မခန္းစြမ္းေဆာင္မႈႀကီးေတြကုုိ မလုုိအပ္ပါဘူး။

ဟီးရုုိးအမည္မရၾကေပမယ့္ ဟီးရုုိးစိတ္ဓာတ္ရွိတတ္ၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ သာမန္လူသားမ်ားထဲမွာကုုိပဲ ရွိေနတတ္တယ္ေလ။ ဒီလုုိလူသားေတြဟာ မာသာထရီဇာေျပာသလုုိ ႀကီးမားတဲ့ခ်စ္ေမတၱာတရားနဲ႔ ေသးေသးငယ္ငယ္ေလးေတြကုုိလုုပ္ေနၾကတဲ့ သူေတြေပါ့။ သူုုတုုိ႔ေတြရဲ့လုုပ္ရပ္မ်ားက ကမၻာႀကီးကုုိ ေျပာင္းလဲေကာင္းမွ ေျပာင္းလဲေစမယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုုိ႔ေနထုုိင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ကုုိေတာ့ အၾကင္နာ တရားေတြ ထုုံလႊမ္းေစႏုုိင္တယ္။ အနည္းဆုုံး ေသခ်ာတာေတာ့ သူတုုိ႔ေတြရဲ့ႏွလုုံးသားမွာ အၾကင္နာ တရားေတြ ထုုံလႊမ္းေနပါလိမ့္မယ္။ အၾကင္နာနဲ႔ေမတၱာတရား လႊမ္းထုုံတဲ့ ႏွလုုံးသားပုုိင္ရွင္ေတြနဲ႔ စုုဖြဲ႔ ထားတဲ့ လူ႔အသုုိက္အအုုံဟာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသာျဖစ္ေပလိမ့္မယ္။

အဖုုိးအဖြားစုုံတြဲရဲ့ ခ်ိဳျမတဲ့အၿပဳံးနဲ႔စကားသံမ်ားက ရင္ထဲအထိကူးစက္သလုုိခံစားရတယ္။ ကုုိယ့္ဆီမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေခ်ာကလက္ေတြ၊ သၾကားလုုံးေတြ ျပတ္လပ္မေနေအာင္ ဂရုုစုုိက္ၿပီး ေဆာင္ထားရမယ္ လုုိ႔လည္း စိတ္ကူးျဖစ္မိတယ္။

အဖြားေျပာေလ့ရွိသလုုိ ေခ်ာကလက္ေတြ၊ သၾကားလုုံးေတြေပးတဲ့အခါတုုိင္းမွာလည္း ကေလးငယ္ ေတြကုုိ အားလုုံးအေပၚမွာ ခ်ိဳျမပါ၊ ေကာင္းမြန္ပါ၊ ၾကင္နာပါဆုုိတဲ့စကားကုုိလည္း ေျပာရမယ္လုုိ႔ စိတ္ ကူးထားလုုိက္တယ္။

သူတုုိ႔ေတြကုုိ အဲဒီလုုိေျပာျခင္းျဖင့္ ကုုိယ္နဲ႔ေတြ႔ဆုုံရသူတုုိင္းအေပၚမွာ ေကာင္းႏုုိင္ေအာင္ ၾကင္နာႏုုိင္ ေအာင္ ခ်ိဳျမႏုုိင္ေအာင္ သတိထားၿပီး ေနထုုိင္ဖုုိ႔လုုိလိမ့္မယ္ဆုုိတာကုုိ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ျပန္လည္သတိ ေပးရာ ေရာက္ပါ လိမ့္မယ္။

အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ သၾကားလုုံးေတြ၊ ေခ်ာ့ကလက္ေတြ အနားမွာ ရွိမေနခဲ့လ်င္ေတာင္ ေခ်ာ့ ကလက္လုုိပဲ ခ်ိဳျမတဲ့ အၾကင္နာနဲ႔ေမတၱာတရားကေတာ့ ရင္မွာ အၿမဲတမ္းရွိေနေစရမယ္လုုိ႔လည္း သႏၷိ႒ာန္ျပဳလုုိက္မိပါတယ္။ ။